Gdy pojawia się agresja wśród dzieci, reakcje dorosłych często skierowane są na skutki, a nie przyczyny zaburzonego zachowania. Przy kontrolowaniu agresji u dzieci ważne jest więc poszukiwanie odpowiedzi: czym jest ona spowodowana? Czy to walka o zaspokojenie potrzeb? Zapewnienie sobie bezpieczeństwa? Wołanie o pomoc? Krzyk o zainteresowanie otoczenia? Czasami agresja u dzieci służy po prostu redukcji lęku i rozładowaniu frustrujących emocji. Właściwy stosunek dorosłych zarówno do źródeł, jak i do przejawów zachowań agresywnych, może mieć znaczący wpływ na ich kontrolowanie.
Co więc mogą i powinni zrobić dojrzali rodzice, kiedy ich dziecko wykazuje zachowania agresywne wobec dorosłych i/lub rówieśników?
- zaakceptować pierwsze reakcje gniewu małego dziecka i traktowanie ich jako sposobu na rozładowanie napięcia;
- budować bliskie i serdeczne więzi z dzieckiem, pełne szacunku – tak, aby dziecko nie musiało manifestować dominacji/karania rodziców;
- uczyć dziecko jasnego rozróżniania, co jest dobrym zachowaniem, a co złym;
- wychowywać dziecko w systemie powszechnie akceptowanych norm społecznych i wartości oraz systematyczne uczenie go przestrzegania zasad życia w społeczeństwie;
- ograniczyć okazje do powstawania u dziecka potrzeby agresji – poprzez zaspokajanie potrzeb dziecka i przestrzeganie, aby agresywne zachowania nie przynosiły pożądanych przez nie rezultatów;
- wycofać się z karania agresji;
- rozwijać u dzieci umiejętność dochodzenia do kompromisów i innego rozwiązywania sytuacji niż przemocowe;
- pomagać dziecku w rozładowywaniu negatywnych emocji bez stosowania agresji.
Więcej pomysłów na to, jak radzić sobie z agresją u dzieci, znajdziecie Państwo w książce Psychologia rodziny pod redakcją naukową Iwony Janickiej i Hanny Liberskiej.