Edukacja hybrydowa może być realizowana w dwóch formach: asynchronicznej i synchronicznej.
Synchroniczna edukacja hybrydowa dotyczy takich wydarzeń edukacyjnych w których w czasie rzeczywistym biorą udział jednocześnie uczestnicy spotykający się stacjonarnie, jak też łączący się online. Głównymi cechami edukacji hybrydowej są: spotkania i interakcje w czasie rzeczywistym, dostępność do materiałów online, elastyczność dotycząca lokalizacji uczestników. Ta forma edukacji wymaga odpowiedniego przygotowania technicznego ze strony instytucji edukacyjnej organizującej wydarzenie. Trudności techniczne dotyczą wydarzeń edukacyjnych w ramach których jego uczestnicy spotykający się stacjonarnie przemieszczają się w sali szkoleniowej i nie korzystają na bieżąco z komputera z włączoną kamerą. W tego typu sytuacjach uczestnicy mają ze sobą nawzajem utrudniony kontakt.
Asynchroniczna edukacja hybrydowa dotyczy takich wydarzeń edukacyjnych w których stacjonarne spotkania i spotkania online lub dostęp do materiałów edukacyjnych odbywają się niezależnie od siebie, w różnym czasie i miejscu. Uczestnicy mają dostęp do materiałów edukacyjnych online, które mogą przeglądać i wykonywać w dowolnym czasie, bez konieczności uczestnictwa w ściśle określonych terminach. Edukacja hybrydowa asynchroniczna jest szczególnie popularna w kontekście kursów online oraz w sytuacjach, w których uczestnicy są rozproszeni geograficznie. Pozwala na dostarczenie oferty edukacyjnej osobom, które nie mogą uczestniczyć w tradycyjnych zajęciach stacjonarnych z różnych powodów.
Podsumowując edukacja hybrydowa asynchroniczna jest łatwiejsza do realizacji od strony technicznej, natomiast edukacja w formie synchronicznej wymaga odpowiedniego przygotowania technicznego, aby zminimalizować problemy i zapewnić płynność procesu nauczania.