Granice międzyludzkie to bardzo ważna część naszego życia. Można powiedzieć w skrócie, że jest to nasz teren i nasze odczucia. Świadomość własnych granic – czyli tego, kim jestem, jaki jestem, jakie mam predyspozycje i za co jestem odpowiedzialny – jest podstawą zdrowego funkcjonowania w różnorakich relacjach.
Jakie więc możemy mieć granice?
Psychologiczne (emocjonalne) oraz fizyczne.
Te fizyczne wiążą się z naszym ciałem – tym, na ile blisko chcemy dopuścić do siebie inne osoby. Zupełnie inaczej będziemy czuli się w obecności bliskiego członka rodziny, a inaczej – koleżanki z pracy, która dopiero dołączyła do naszego zespołu.
Granice psychologiczne to takie, które odczuwamy wewnątrz siebie. To nasze subiektywne (lub obiektywne) poczucie w relacjach, w którym czujemy się bezpieczni. W sytuacji naruszenia granic psychologicznych zaczynamy odczuwać najróżniejsze trudne emocje. Może to być złość, lęk, wstręt, zdziwienie, a nawet strach i panika.